Waar geloof ik niet in
Toen ik zelf ziek werd en ineens met beperkingen geconfronteerd werd merkte ik dat veel adviezen die therapeuten en coaches geven niet helemaal blijken te werken in de praktijk. Voor mezelf dan en ik hoor het ook regelmatig van mijn cliënten terug. In dit blog beschrijf ik de dingen waar ik als therapeut niet meer in geloof.
1. Waarschuwingssignalen herkennen
Het stoplichtmodel is bedoeld om te leren herkennen wanneer je te veel doet, het oranje stoplicht, en dan op tijd te stoppen voor het rood is. Ik heb er al eerder een blog over geschreven, ik geloof er niet in. Oranje leren herkennen, op waarschuwingssignalen letten en dan stoppen. Nee dan blijf je bezig met je gedrag te analyseren. Je blijft negatief naar jezelf kijken, kan ik dit, kan ik dat, heb ik niet te veel gedaan? Je legt hiermee ook continu de schuld bij jezelf. Wat een negatieve energie leg je dan op je negatieve energiebalans. Nee, dat kan anders. Je hebt nou eenmaal door ziekte minder energie dan voorheen, dus maak een goede weekplanning. Hierdoor weet je dat je onder je grens blijft, er is ruimte voor onverwachte zaken en anders iets spontaans. En ga je toch een keer bewust iets doen waarmee je van te voren weet dat je over je grens heen gaat dan kan je daar rekening mee houden.
Niet meer analyseren en verbanden proberen te zoeken die er vaak niet zijn. Energiehuishouding is namelijk een complex iets waarbij het vaak meer een optelsom is van meerdere factoren in plaats van een rechtstreeks verband. Bovendien staat je hoofd er vaak niet naar om naar je lijf te luisteren als je lekker bezig bent en dan mis je de waarschuwingssignalen. Ik hoor mijn lijf meestal pas als het schreeuwt en het dus te laat is. Maar door juist naar mijn planning te kijken hoeft mijn lijf gelukkig niet zo vaak te schreeuwen.
2. Opbouwen
Opbouwen is ook zo’n woord waar ik allergisch voor ben. Altijd maar weer rustig aan opbouwen. Hiermee leg je ook weer zo’n negatieve lading op je eigen gedrag. Wat ik niet doe is niet goed genoeg en het moet altijd maar meer. Bah bah, waarom is wat je doet niet goed genoeg? Opbouwen mislukt vaak, want je gaat te snel, je wilt te veel, of doet het met de verkeerde motivatie, druk vanuit de omgeving i.p.v. een wens vanuit jezelf. Dan lukt het niet, raak je gefrustreerd en ben je weer al je energie kwijt aan balen en gefrustreerd zijn, terwijl je die energie beter had kunnen gebruiken om schoenen te gaan kopen, of een ijsje te gaan eten.
Opbouwen geeft ook het idee dat alles altijd maar haalbaar zou zijn. Als dat zou kunnen dan ga ik me nu vast inschrijven voor de olympische winterspelen 2026. Als ik iedere dag een uurtje langer ga oefenen met kunstschaatsen dan moet dat lukken, gewoon opbouwen! Maar als ik zeg dat ik verwacht over 4 jaar een gouden plak te halen verklaart iedereen me voor gek, dat is toch niet reëel. Waarom moet het dan wel reëel zijn dat ik weer 8 uur werken op een dag kan halen?
In plaats van opbouwen kan je beter in balans blijven en dan voel je vanzelf waar er ruimte komt om iets uit te kunnen breiden, als je dat wilt. Maar een dag voller maken en meer doen is voor de meeste mensen geen probleem, dus dat hoeft het doel niet te zijn. Leren genieten van minder is moeilijker maar des te belangrijker.
3. Zelfontplooiing
Ik hoor je denken: “Wat, geloof je niet in zelfontplooiing?” Ja daar geloof ik zeker in, maar het loopt tegenwoordig een beetje de spuigaten uit, we moeten altijd maar aan onszelf werken en onszelf ontwikkelen en alles loslaten en zen zijn, terwijl we ook alle vaardigheden moeten ontwikkelen en alles kunnen. Als je iets niet kan of ergens niet goed in bent wil niet zeggen dat je dat altijd maar moet ontwikkelen.
Ik geloof meer in zelfacceptatie dan in zelfontplooiing. Ik ben zelf niet heel assertief en dat weet ik van mezelf, als ik dan bijvoorbeeld uren voor niks op een pakketje heb zitten wachten en ik al helemaal ontploft ben omdat ik de hele dag voor niks thuis heb gezeten nou dan zal de bezorger het te horen krijgen. Maar op het moment dat hij aan de deur staat zeg ik vriendelijk bedankt en wens hem een fijne dag, het liefst zwaai ik hem nog even na als hij de straat uit rijdt. Ik wist natuurlijk wel dat ik niets zou durven zeggen en dus lach ik er maar om. Ik ben nou eenmaal zo en de volgende keer gaat het weer precies zo, geeft niks, de wereld vergaat niet.
4. Ergens energie van krijgen
Wanneer je last hebt van vermoeidheidsklachten wil je zo min mogelijk energie verspillen. Dan wordt er vaak heel makkelijk gezegd en gedacht dat je alleen maar dingen moet doen waar je energie van krijgt. Helaas blijkt in de praktijk dat je dat niet te letterlijk moet oppakken.
Op het moment dat je iets doet dat je heel erg leuk vind vergeet je vaak de tijd. De activiteit kost je geen onnodige energie doordat er geen energielekken zijn, je zit in een lekkere flow. Dat zijn de activiteiten waarvan bedoeld wordt dat je er energie van krijgt. Vaak is dat een hobby of een passie. Als je die gevonden hebt is dat natuurlijk heel erg fijn en is het ook logisch dat je daar veel tijd aan wilt besteden. Maar ook die activiteiten moeten ingepland worden, want je gebruikt wel degelijk energie. Fysieke en cognitieve beperkingen lossen zich niet op door dingen te doen waar je zogenaamd energie van krijgt. Doordat je in die flow zit ga je vaak langer door dan je aan kan en ga je snel over je nog steeds bestaande en niet magisch opgeloste grens heen. Alleen van rusten of slapen krijg je energie.
Dus laten we voortaan zeggen dat het activiteiten zijn waar je enthousiast van wordt i.p.v. waar je energie van krijgt!
Waar geloof ik dan wel in:
Dan wil ik dit blog afsluiten met nog te zeggen waar ik dan wel in geloof. Wees gewoon lief voor jezelf, het hoeft niet altijd meer, beter, verder. Misschien ben je jezelf een beetje kwijt geraakt of wil je het iets anders, maar daar zijn maar kleine langzame zachte stapjes voor nodig. In de basis is het al helemaal goed zoals je bent!